Z radością ogłaszamy tegoroczne nominacje do Śląkfy za rok 2024 w kategoriach Twórca Roku, Wydawca/Promotor Roku oraz Fan Roku!

Twórca Roku

Krzysztof Rewiuk

„Olvido” Krzysztofa Rewiuka dla mniej doświadczonego czytelnika wydaje się zbiorem opowiadań dziejących się w różnych czasach i miejscach luźno powiązanych ze sobą postaciami lekarza o nazwisku zbliżonym do tytułu książki oraz jego pomocnika lub przyjaciela. Jednak mnogość nawiązań literackich i historycznych powoduje, że te opowiadania należy traktować jako całość, wielowątkową i stereoskopową powieść o kondycji ludzkiej, o przyjaźni i przemijaniu. Uważam, że ta powieść jest tak ciekawym dziełem, że powinna zostać doceniona, nawet jeżeli część jej czytelników nie dostrzeże jej wszystkich aspektów.

Helena Strokowska

Andrzej Sapkowski

Książka, której wydanie wszystkich zaskoczyło, a jednak chyba każdy miłośnik fantastyki miał nadzieję, że kiedyś może się jej doczeka. Książka, która mimo niemal zupełnego braku promocji w kilka dni od premiery przebiła zainteresowaniem najbardziej reklamowane hity. Mowa, rzecz jasna, o „Rozdrożu kruków” Andrzeja Sapkowskiego. W tej niedużej, bo liczącej sobie niecałe trzysta stron powieści wracamy do świata Wiedźmina, znacznie młodszego niż pamiętamy z czasów opowiadań czy sagi. I jest to powrót udany: Geralt jako gołowąs tuż po szkoleniu, który uczy się, jak działa w praktyce wiedźmiński fach, to bohater równie wiarygodny i sympatyczny jak jego starszy odpowiednik, świat jest jak zwykle barwny, a intryga potrafi wciągnąć. O popkulturowych smaczkach czy dynamicznych opisach walk nawet nie wspominam, bo to w twórczości Andrzeja Sapkowskiego standard. Jednym słowem „Rozdroże kruków” to dokładnie taka opowieść, za jaką przez te wszystkie lata tęskniliśmy, i za to należy się nominacja do Śląkfy.

Anna Kańtoch

Wydawca/Promotor Roku

Tomasz Kreczmar

Tomek był wieloletnim współpracownikiem wydawnictwa MAG i redaktorem naczelnym „Magii i Miecza”. Współtworzył polski krajobraz gier fabularnych – zarówno rynku, jak i społeczności – w zasadzie od samego początku. Był więc idealną osobą do stworzenia pierwszej książki o historii fandomu erpegowego w Polsce. W swojej książce obok ogólnej historii RPG opisał dzieje gier fabularnych na naszym podwórku i jest to coś absolutnie unikalnego i wyjątkowego. To pierwsze tego rodzaju tak obszerne omówienie osadzone w szerszym kontekście polskiego środowiska miłośników fantastyki – tym bardziej cenne, że pisane nie tylko na podstawie archiwaliów, ale przez uczestnika wydarzeń i w oparciu o wspomnienia innych zaangażowanych osób. W jury Śląkfy i całym Śląskim Klubie Fantastyki wiemy, jak ważne jest mówienie o historii całego naszego fandomu, archiwizowanie jej i przekazywanie kolejnym pokoleniom fantastów.
Uważam, że za pomysł na książkę „Kostki zostały rzucone”, a później dobrą i ciężką pracę przy jej tworzeniu, zdecydowanie należy się nominacja do Śląkfy.

Julianna Grefkowicz

Wydawnictwo Materia

„Alicja w Krainie Czarów” Lewisa Carrolla to niewątpliwie klasyka literatury. Co ciekawe, doczekała się metaforycznego miliona tłumaczeń i wydań, słabych, średnich i znakomitych. Jako czytelnik mam oczywiście swojego faworyta, ale to nie znaczy, że nie śledzę rynku. I wiem, że na owym rynku pojawił się kolejny przekład, tym razem Pauliny Braiter – znakomity, z udanymi wierszykami i treścią. Oczywiście dobry przekład to nie wszystko – do nominacji trzeba czegoś więcej. I w edycji poznańskiego wydawnictwa Materia tym czymś są ilustracje wielkiego Salvadora Dali, zapewne zwracające uwagę bardziej niż nowy przekład (wybacz, Paulino). Piękne kolorowe wydanie, piękne ilustracje (szkoda, że nie ma ich więcej), prawdziwa perełka. Wisienką na torcie są artykuły naukowców – o literaturze, Dalim i Alicji – natomiast okładkową „polecajkę” napisał mistrz Andrzej Sapkowski. Piękna książka, a jej wydawca niewątpliwie zasługuje na tegoroczną Śląkfę (a Paulina Braiter na oklaski).

Piotr W. Cholewa

Wydawnictwo Muduko

Wydawnictwo Muduko od jakiegoś czasu z całkiem niezłym skutkiem wskrzesza zapomnianą już nieco sztukę wydawania gier paragrafowych. W zeszłym roku ta akcja nabrała rozpędu – ukazały się cztery pozycje, podchodzące do tematu z kilku różnych stron. „Fabled Lands: Rozdarte królestwo” oraz „W mroku wieży” to hybrydy klasycznej gry paragrafowej z elementami RPG, z kolei „Tropicielonauci” łączą ze sobą komiks i grę paragrafową, dodając do tego sterowanie za pomocą aplikacji. Wreszcie „Dunder albo kot z zaświatu” Radka Raka otwiera serię klasycznych paragrafówek polskich autorów – jest to historia wiedźmiego kota Dundera, przeżywającego różne przygody, spotykającego mityczne stwory oraz bóstwa, do tego napisana pięknym językiem, lekko i z humorem.
Za serię paragrafówek, a w szczególności za „Dundera albo kota z zaświatu” z przyjemnością nominuję Wydawnictwo Muduko do tegorocznej Śląkfy.

Krzysztof Wójcikiewicz

Jakub Skurzyński

Gra fabularna Kuby Skurzyńskiego, wydana najpierw jako „Beyond Corny Groń” na rynku zachodnim, a potem po polsku jako „Hen! Za Corny Groń”, była dla mnie zaskoczeniem. Nie spodziewałam się, że gracze RPG, nie tylko polscy, dostaną kiedykolwiek okazję zanurzyć się w świat inspirowany Karpatami. Podziwiam oryginalność settingu, jak i pomysłu wydania gry w pierwszej kolejności w wersji anglojęzycznej. Warto dodać, że „Beyond Corny Groń” ma wysoki poziom edytorski, jest świetnie napisana i prześlicznie zilustrowana, co sprawiło, że została bardzo dobrze przyjęta przez zachodnią społeczność graczy, o czym świadczyć może sukces zbiórki na Kickstarterze i dobre recenzje.

Kuba Skurzyński dał przykład polskiej myśli erpegowej, która przebiła się na Zachód, promuje nasze gry, pomysły i twórców i pokazuje, że dobry pomysł i dobre wykonanie bywają receptą na sukces, za którym nie stoi wielkie wydawnictwo. Takie działania powinny zostać dostrzeżone i docenione, więc nominuję Kubę do tegorocznej Śląkfy.

Julianna Grefkowicz

Fan Roku

Adrianna „Odalla” Adamska-Ososińska

Larpy zespołu Creatio Ex Nihilo prowadzonego przez Adriannę „Odallę” Adamską-Ososińską są w środowisku larpowym stałą wartością dodaną i w zasadzie gwarancją jakości dla uczestników. Od lat łączą w sobie wykonanie wysokobudżetowych larpowych blockbusterów, personalizację wątków rodem z niewielkiego chambera doskonale się znających graczy, przemyślane i zapadające w pamięć historie oraz podejście „od fanów dla fanów”, które sprawia, że gry te dostępne są dla szerokiego grona graczy.
Od roku 2023 roku Adrianna realizuje projekt Akademii Ben Navis: doskonale zrealizowaną czteroodcinkową historię umiejscowioną w świecie znanym z powieści o Harrym Potterze, historię o wojnie, odwadze i poświęceniu dającą zupełnie inne spojrzenie na znaną z książek opowieść. W 2024 odbyły się pierwsze dwa odcinki drugiego sezonu Akademii Ben Navis, czyli ponownego podejścia do tej opowieści – w dużej mierze wyproszonego przez graczy, którzy o grze się dowiedzieli, lub chcieli do stworzonego przez Creatio Ex NIhilo świata powrócić. Zostały przyjęte bardzo ciepło, mają praktycznie stuprocentowy odsetek powrotów graczy na kolejne odcinki i wielu fanów, którzy już snują plany, co zrobią, jeżeli Odalla i Creatio Ex Nihilo zdecydują się uruchomić trzeci sezon.
Za zebranie i utrzymanie zespołu, konsekwentną pracę przez lata i budowanie prawdziwie profesjonalnych larpów w modelu fanowskim Odalli i całemu Creatio Ex Nihilo bez cienia wątpliwości należy się Śląkfa w kategorii Fan Roku.

Michał Cholewa

Bycze Karki Dicka

Historia fanzinów w Polsce jest długa i bogata. Niewiele wydawnictw jest jednak tak wytrwałych, żeby pochwalić się ciągłym tworzeniem jednego zina aż od poprzedniego millenium. „Widok z Wysokiego Zamku” jest wydawany od 1998 roku (jak to mawiają niektórzy członkowie jury: Ludzie tak długo nie żyją!), więc można go z pewnością określić jednym z najstarszych w Polsce ciągle wydawanych zinów. W 2024 roku ukazał się jego setny numer.
„Widok” może poszczycić się jednak nie tylko długą historią, ale również jakością wnętrza: znajdziemy tam często publicystykę, której w fandomie ciągle brakuje, a także opowiadania tak młodych, jak i doświadczonych, uznanych pisarzy fantastyki.
Za niestrudzone wydawanie jakościowego zina w modelu fanowskim od 27 lat ekipie wydawniczej „Widoku z Wysokiego Zamku”, czyli Byczym Karkom Dicka, należy się nominacja do Śląkfy.

Julianna Grefkowicz

Czapa Kulturalna

Już od najmłodszych lat wiedziałam, że niesamowicie przyjemnie słucha się rozmów o fantastyce. Mogłam, jako dużo młodsza wersja siebie przysłuchiwać się wielu takim dyskusjom, co następnie powodowało chęć sięgnięcia po książkę lub film (albo niekiedy wyrabiało niechęć, z którą można było się zmierzyć kiedyś w przyszłości). Obecnie takie rozmowy przeniosły się znad stołu do eteru i mogą nam towarzyszyć w dowolnej chwili. Wśród kanałów youtube’owych, podcastów i blogów wyróżnia się od kilku lat podcast CzaPa Kulturalna. Spojrzenie doświadczonych fantastów od kilku lat konsekwentnie skupia się na rodzimych utworach i rzetelnie oraz krytycznie opowiada, co tam w trawie piszczy.
Za tę wytrwałość i entuzjazm nominuję Pawła Majkę i Cezarego Zbierzchowskiego do Śląkfy w kategorii Fan Roku.

Marta Markowska

Wojciech „Termos” Tremiszewski

Wojciech Tremiszewski w Wikipedii występuje jako aktor, reżyser i scenarzysta, a także członek Kabaretu Limo. Jednak dzisiaj chciałabym zwrócić uwagę na inną jego działalność, mianowicie jako Mistrza Gry i – rzadziej – gracza w sesjach, które można znaleźć na Kanale Termosa.
Tylko w 2024 roku znalazło się tam kilkadziesiąt sesji RPG w krótszych i dłuższych seriach, rozegranych w kilkunastu systemach (jeśli nie pomyliłam się w rachunkach). Śmiem twierdzić że przy takim bogactwie materiałów prawie każdy może znaleźć na Kanale Termosa coś dla siebie. Nie udałoby się stworzyć tego wszystkiego bez włożenia w przygotowania dużej pracy i pasji, dlatego też nominuję Wojciecha Tremiszewskiego do Śląkfy jako Fana Roku.

Joanna Słupek